|
هنر، ظهور امر معقول در فرم محسوس
(رأی مشترک تولستوی و حکمای ایرانی)
|
حسن بلخاری قهی   |
|
|
|
چکیده: (221 مشاهده) |
در ایران و جهان لئو تولستوی را به عنوان یک ادیب و داستان‌نویس بزرگ می‌شناسند به‌ویژه در باب خلق شاهکارهایی چون «جنگ و صلح» و «آنا کارنینا. اما تولستوی در عرصۀ فلسفۀ هنر که تبیین مبانی و بنیادهای نظری هنر است نیز یک اندیشمند بزرگ محسوب می‌شود. وی با نگارش کتاب «هنر چیست؟» برای نخستین بار نظریه‌ای جدید پس از نظریه قدیمی mimesis در حوزۀ مبانی هنر ارائه نمود. کتاب «هنر چیست؟» تولستوی که صادقانه‌ترین و شورانگیزترین احساسات و تأملات فلسفی او است که از جان، بر صحنه سپید کاغذ جاری گشته (و از همین رو بسیار صریح و دقیق است) ارائه نظریه‌ای است در هنر که امروزه ما آن را نظریۀ Expression دانسته و تولستوی را نخستین ارائه‌کنندۀ آن به‌شمار می‌آوریم. در این کتاب و از دیدگاه تولستوی، هنر ارائه یک امر معقول در قالب یک فرم محسوس است. جالب است که بدانیم حکمای بزرگ ایرانی نیز در آثار خود بر این معنا تأکید کرده‌اند به‌عنوان مثال سید حیدر آملی از حکمای بزرگ قرن هشتم هجری (سیزدهم میلادی) در کتاب «جامع‌الاسرار و منبع الانوار» خود می‌گوید قوۀ خیال (که جنس قریب هنر است) می‌تواند معانی عقلیه را در قوالب حسیه ارائه دهد. در این مقاله با روش تحلیلی تطبیقی، به تفصیل، رأی تولستوی و سید حیدر آملی در این باب مورد بررسی تطبیقی قرار گرفته است.
|
|
| |
|
|
متن کامل [PDF 295 kb]
(90 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
هنرهای تجسمی
دریافت: 1398/7/25 | پذیرش: 1398/9/13 | انتشار: 1398/9/30
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
