|
واکاوی دازاین هایدگری به معنای انسان در سینما ( مورد مطالعه فیلم جاذبه )
|
بهزاد اسدی   ، محمد شکری ، مینو خانی |
|
|
|
چکیده: (58 مشاهده) |
این پژوهش به بررسی تاثیر فلسفۀ مارتین هایدگر، به‌ویژه مفاهیم کلیدی «پرتاب‌شدگی» و «در-عالم-بودن»، بر بازنمایی انسان در سینمای معاصر می‌پردازد. هدف از تحقیق، تحلیل چگونگی استفادۀ آلفونسو کوارون از نظریه‌های وجودی هایدگر در فیلم جاذبه است. سوال اصلی پژوهش این است که چگونه این فیلم می‌تواند با استفاده از ابزارهای سینمایی پیشرفته، بحران معنا و نیهیلیسم حاکم بر جهان مدرن را در قالبی هنری و فلسفی نمایش دهد. از منظر هدف، این پژوهش بنیادی است و از نظر شیوۀ انجام، توصیفی-تحلیلی محسوب می‌شود. داده‌های مورد نیاز به روش اسنادی گردآوری شده و تحلیل محتوای فیلم به‌عنوان روش اصلی پژوهش به‌کار گرفته شده‌است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که فیلم جاذبه نه‌تنها داستانی پرکشش ارایه می‌دهد، بلکه به‌صورت ضمنی فلسفۀ هایدگر را در بستر سینمای مدرن به تصویر می‌کشد. این اثر وضعیت «پرتاب‌شدگی» انسان به فضایی بی‌جاذبه و خالی از حیات را نشان می‌دهد، جایی که مفهوم بی‌ثباتی و معلق‌بودن در زندگی مدرن به‌وضوح نمود پیدا می‌کند. کوارون با تلفیق فن‌آوری‌های پیشرفتۀ سینمایی و ساختاری نوآورانه، توانسته است مفاهیمی هم‌چون بحران معنا، نیهیلیسم و انحطاط ارزش‌ها را به‌صورتی هنرمندانه و فلسفی بازنمایی کند. تحلیل این فیلم هم‌چنین نشان می‌دهد که سینما، علی‌رغم چالش‌های معاصر، هم‌چنان می‌تواند بستری برای بیان مفاهیم عمیق فلسفی و ایجاد تامل دربارۀ حقیقت و معنای وجود باشد. از این منظر، جاذبه اثری است که فراتر از مرزهای سرگرمی، مفاهیم عمیق انسان‌شناسی و هستی‌شناسی را مورد واکاوی قرار می‌دهد و تماشاگر را به سفری فکری و فلسفی دعوت می‌کند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: هایدگر، نیهیلیسم، سینما، جاذبه، معنای انسان. |
|
|
متن کامل [PDF 462 kb]
(17 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
هنرهای نمایشی
دریافت: 1404/1/19 | پذیرش: 1404/2/11 | انتشار: 1404/4/2
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
