|
تاثیر پرفورمنس و تعزیه بر درک مخاطب با تکیه بر آثار آبراموویچ
|
محمد علی فروزش   ، پوریا محمدی |
| موسسه عالی آپادانا شیراز |
|
|
چکیده: (88 مشاهده) |
| تعزیه، به عنوان یک پرفورمنس آیینی با ریشه‌های صفوی و توسعه‌یافته در دوران قاجار، همواره تلاش کرده است تا با بهره‌گیری از شیوه‌های نوین، مفاهیم خود را به مخاطبان منتقل کرده و تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد. در هنرهای نمایشی و اجرایی معاصر، تعزیه به عنوان یک پایه مطرح می‌شود و از اصول هنری معاصر نیز بهره‌مند است. از اواخر دهه ۶۰ میلادی، هنر اجرا با استفاده از تکنیک‌های هنرهای تجسمی، فلسفه پسامدرن و عناصر تئاتری به تحول پرداخته و ارتباط با تماشاگر را افزایش داده است. این تحقیق با مقایسه تعزیه و هنر اجرا به عنوان دو نمایش هنری، تلاش دارد تا اشتراکات و همپوشانی‌های آن‌ها را بررسی کند. فرضیه تحقیق بر این اساس است که این دو هنر در زمینه تعامل با تماشاگر و مخاطب‌محوری، شباهت‌هایی دارند. هدف کلی این پژوهش، ارائه نگرشی نو به هنرهای سنتی با تمرکز بر تعزیه و پذیرش آن به عنوان یک هنر سنتی در محیط هنر جدید پرفورمنس است. این دیدگاه، با توجه به تفکرات پسامدرنیستی، گسترده‌ترین ارتباط را بین هنرهای سنتی و جدید ایجاد خواهد کرد. |
|
| واژه‌های کلیدی: پرفورمنس، هنر اسلامی، تعزیه، مخاطب. |
|
|
متن کامل [PDF 363 kb]
(158 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
هنرهای نمایشی
دریافت: 1402/10/15 | پذیرش: 1403/6/30 | انتشار: 1403/6/30
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
