پیتر بروگل پدر حلقهٔ رابط نقاشان انتهای قرون وسطی و نقاشان قرن هفدهم شمال اروپاست. به لحاظ جهان‌بینی نیز در انتهای دوران قدیم و آستانۀ دوران جدید ایستاده و او را نخستین نقاش مدرن شمال اروپا می‌دانند. بروگل نه نگرش قرون وسطایی کسی مثل بوش را دارد و نه به اندازۀ نقاشان قرن هفدهم مواضع‌اش تثبیت شده؛ از همین رو وضعیت‌اش مناقشه‌برانگیزتر از هر دو است. این مناقشات به عالم محققان و مورخان هنر هم رسیده و از آنجا که هیچ متن و نوشته‌ای از خود او باقی نمانده تفاسیر متعدد و بعضاً متضاد از آثارش صورت گرفته و بر پایهٔ همین تفاسیر نگرشی به او منسوب شده است. در این میان، پیچیدگی خود آثار هم هیزمی بوده است بر آتش این مناقشات. بدین‌ترتیب گروهی به وجوه تمثیلی و اخلاقی کار او پرداخته‌اند، و گروهی دیگر وجه مردم‌نگارانه و ماهیت کمیک آثارش را مطالعه کرده‌اند از مفاهیمی که در مطالعه آثار بروگل به‌کار رفته یکی هم مفهوم امر گروتسک است. در قرن بیستم پژوهش‌های فراوانی جهت تبیین امر گروتسک صورت گرفته و به بروگل هم گاه و بیگاه اشاراتی رفته است. تلاش اصلی این مقاله اما ضمن تشریح مفهوم امر گروتسک از دیدگاه‌های مختلف آن نیست که امر «گروتسک» را به نقاشی‌های بروگل «بخیه» کند و بگوید این همان است بلکه بیشتر می‌کوشد اولاً شمایی از چهرۀ نقاش ترسیم و ثانیاً وضعیت جهان بروگل را در برخی آثار توصیف کند، از قضا در دایرۀ اصطلاحات زیباشناختی این توصیف اسمی دارد: گروتسک.