چوگان که امروزه یک بازی جهانی است، قدیمی‌ترین بازی گروهی در ایران بوده و چنان در فرهنگ ایرانیان جای داشته که آثار ادبی و هنری زیادی درباره چوگان خلق شده است. شاهنامه فردوسی یکی از معتبرترین آثار ادبی است که نسبت به سایر آثار ادبی، بیشترین توجه را به این بازی ایرانی داشته و خصوصا در «داستان سیاوش» وصف‌های موثر و متقنی از این بازی روایت کرده است. طبیعی است که نگارگران دوره‌های مختلف در نگارگری شاهنامه فردوسی به این داستان توجه نشان داده و بخش‌هایی از آن، از جمله «هنرکردن سیاوش در حضور افراسیاب» را در آثار خود ساخته‌اند. هدف از انجام این مقاله، مطالعه تطبیقی این داستان و بازنمایی آن در نگاره‌هایی با همین موضوع بود. همچنین تفاوت‌ها و تشابه‌های فرمی نگاره‌ها نیز مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق که از منظر هدف، کاربردی بود، به شیوه انجام توصیفی-تحلیلی با رویکرد تطبیقی انجام شد و اطلاعات نیز به شیوه کتابخانه‌ای به‌دست آمد. بررسی‌ها نشان می‌دهد علیرغم مطابقت کلی داستان در نگاره‌ها در برخی اجزای داستان در نگاره‌ها منطبق بر داستان نیست؛ مثلا به لحاظ بازنمایی تعداد چوگان‌بازان در زمین، حضور نوازنده‌ها در کنار صحنه، بازنمایی طبیعت همچون درخت و آسمان روشن که حکایت از زمان بازی در شروع روز دارد.
Rahmani M, Khani M. A Comparative Study about Representation of Polo in Paintings with the Theme “Siavash Playing Polo in the Presence of Afrasiab” in Shahnameh. 3 2020; 1 (2) :97-110 URL: http://art-studies.ir/article-1-66-fa.html
رحمانی مجتبی، خانی مینو. مطالعه تطبیقی بازنمایی چوگان در نگاره‌هایی با موضوع «چوگان بازی سیاوش در حضور افراسیاب» در شاهنامه. 1. 1398; 1 (2) :97-110
