درک مفاهیم نهفته در آثار هنری همواره یکسان نیست مفاهیم با تغییرات فرهنگی دچار دگرگونی و تحول می‌شوند. در عکس‌ها مانند هر اثر هنری دیگری نشانه‌هایی هست که حقایق را به زبانی نمادین برگرفته از فرهنگ خالقش به ساحت عمومی انتقال می‌دهند در چنین بستری اسطوره به عنوان نوعی از گفتار تاریخی علاوه بر شیوه‌های کلامی و نوشتاری در رسانه‌های غیرکلامی هم‌چون عکاسی سینما، نمایش و تبلیغات با پشتیبانی از گفتار اسطوره‌ای فرصت بروز می‌یابد. در پی این ظهور نقد و تحلیل اسطوره‌شناسانه نشان داده ظرفیت بازشناسی جهان توصیف شده و تبیین عملکرد تیپ‌های انسانی را برای بازخوانی نگرش‌های اسطوره‌ای نهفته در ضمیر هنرمند دارد. منتقدان این شیوه به دنبال آنند که نشان دهند الگوهای اولیه و تاریخ زندگی بشر کجا و چگونه در متن قرار گرفته‌اند. آنان در روند تحلیل آثار نخست رمزها و نمادهای پنهان و آشکار موجود در ساختار اثر را کشف می‌کند. سپس از طریق تحلیل روان‌شناسانه نمادها و پیگیری زمینه‌های تاریخی شکل‌گیری آنان، ارتباط این معانی ضمنی را با الگوهای ازلی موجود در روان جمعی بشر تشریح می‌نمایند. در این مقاله با به‌کارگیری الگوی نقد اسطوره‌ای نورتروپ فرای، با مروری بر عکس‌های کیارستمی در مجموعه «سفیدبرفی» به رمزگشایی از روایت تک‌درختانی می‌پردازیم که در آثارش به‌عنوان نقطه عطف و اسطوره‌محوری متن مطرح می‌شوند. روش این تحقیق توصیفی و تحلیلی است و اطلاعات به شیوه کیفی تحلیل می‌شود. نتایج تحقیق نشان می‌دهد هنرمند با به‌کارگیری طبیعت در قاب‌های عکاسی و ثبت مکرر عنصر درخت در فریم‌های متفاوت، روایتی هستی‌شناسانه از زندگی و حیات انسان را در تطبیق با طبیعت بازگو می‌کند و به نقش بنیادین آن در فرایند خویشتن‌شناسی انسان معاصر تأکید می‌نماید. گویی تنه‌های درخت محصور در برف از بی‌تابی و بی‌قراری آدمی در ترک این گونه زیستن حکایت دارد و اشتیاق او در گریز از مرگ، روی آوردن به زندگی و جستن مسیر در بین این دو را نمایان می‌سازد.