|
از عاق پدر تا حاق پسر
کارستان هنری ابوالحسن مستوفی غفاری (حدود ۱۱۴۵-۱۲۱۲ هجری)
|
یعقوب آژند   |
|
|
|
چکیده: (407 مشاهده) |
| این مقاله مبتنی بر فرضیه از سنت‌باوری تا سنت‌شکنی در امر نقاشی بود که در باب زندگی میرزا ابوالحسن مستوفی غفاری پیش کشیده شد. پدرش او را به دلیل پرداختن به نقاشی عاق کرد و او ناچار بدین سنت گردن نهاد و از نقاشی دست کشید و به مستوفی‌گری پرداخت. ولی حاق و حقیقت وجود او با هنر نقاشی سرشته بود. از این رو در میانه زندگی باز به نقاشی برگشت و مرزهای سنت را شکست و در کنار مستوفی‌گری به نقاشی هم پرداخت و قلم و قلم‌مو را در هم آمیخت و بیشتر به هنر نقاشی شهره شد تا امر مستوفی‌گری. ابوالحسن مستوفی غفاری در عرصه بین برافتادن صفویان و برآمدن قاجاریان زندگی می‌کرد. هنرهای این فاصله زمانی چیزی جز تداوم هنر دوره صفوی در کسوت فرنگی‌سازی و نشانه‌هایی از نوآوری‌های عصر جدید قاجاری نبود. در حقیقت ابوالحسن مستوفی غفاری علاوه بر این‌که در کارستان هنری خود این زمانه هفتاد ساله را تصویر کرد و به نمایش گذاشت، بلکه تداوم سنت هنری را نیز به عهده گرفت. اعضای خانواده او بعدها از سنت دستاورد هنری وی بهره گرفتند و در هنر دوره قاجار سرآمد شدند. ابوالحسن مستوفی به چندین هنر آراسته بود. او در عین استادی و مهارت در نویسندگی و ترسل، طبع هنری توانگری در نقاشی داشت و در شعر و شاعری نیز خود را آزمود. در دربار کریمخان به کار استیفا و مستوفی‌گری اشتغال داشت و در کنار نقاشان این دوره نیز صاحب‌نام بود و از قرار معلوم در بعضی از پروژه‌های هنری کریمخان مشارکت داشت. در نقاشی پیرو شیوه‌ای خاص از فرنگی‌سازی بود که شباهت زیادی به آثار محمدعلی نقاش‌باشی دربار نادرشاه داشت چهره‌پردازی‌های او از اعضای خانواده خود یا شاهان ایران شیوه‌ای را پدید آورد که در آثار هنرمندان بعدی نظیر صنیع@الملک (ابوالحسن (ثانی) به تکامل رسید. |
|
| واژه‌های کلیدی: ابوالحسن مستوفی غفاری، گلشن مراد، قاضی عبدالمطلب کاشانی، میرزا معزالدین محمد، محمد علی نقاش‌باشی. |
|
|
متن کامل [PDF 7097 kb]
(322 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
هنرهای تجسمی
دریافت: 1398/6/5 | پذیرش: 1398/7/30 | انتشار: 1398/9/30
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
