فاطمه دلفانی بلوچ، سپهر سراجی،
دوره ۲، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
خوردوخوراک از جمله عناصری است که در طول زندگی روزمره با آن مواجه هستیم. این عنصر با اهمیت به‌واسطه ریشه داشتن در غرایز و نیازهای مادی و تنانی اغلب در بحث و گفت‌وگوی اندیشمندان مورد اغماض قرار گرفته است. تحقیق پیش‌رو قصد دارد با بررسی خوردوخوراک در نقاشی اهمیت معنایی آن را نشان دهد. منظور از اهمیت معنایی خوراکی در نقاشی آن است که آیا ابژه‌های خوراکی تنها در پرکردن زمینه تصویر نقش داشته و بی‌هدف و بی‌معنا هستند؟ چگونه از بررسی آن‌ها می‌توان به معانی بیشتری در اثر پی برد؟ در این پژوهش، اهمیت خوردوخوراک و رابطهٔ آن با طبقه اجتماعی فرودستان به صورت موردی در دو تابلوی «لوبیاخور» اثر آنیباله کاراتچی و «سیب‌زمینی‌خورها» اثر و نسان ونگوگ مطالعه شده‌اند. هدف اصلی، تأکید بر اهمیت خوردوخوراک و وجوه تشابه این دو اثر است. بررسی‌ها نشان می‌دهند که این دو اثر در عناصر تصویر، محتوا یا همان موضوع خوردن و طبقه اجتماعی افراد حاضر در نقاشی دهقانی یا فرودست مشابه هستند. روش نظری تحقیق، نظریه شمایل‌شناسی اروین پانوفسکی، یعنی توصیف، تفسیر و تحلیل آثار است و اطلاعات نیز بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای به دست آمده است.
